Zonder waardering zorgt mantelzorger vaker met tegenzin

Als mantelzorgers zich gewaardeerd voelen, heeft dit een positieve invloed op hun motivatie, het draagt bij aan hun geluk en het bepaalt of ze de zorg met (tegen)zin verlenen. Toch voelt bijna 20% zich niet gewaardeerd door de omgeving, zo blijkt uit het Nationaal Mantelzorgpanel van MantelzorgNL.

Zondag 10 november is het de Dag van de Mantelzorg. Een moment om die waardering uit te spreken voor de vijf miljoen mantelzorgers in ons land.

Het belang van waardering

Uit het onderzoek blijkt hoe belangrijk het is om te investeren in een positieve relatie met mantelzorgers.

Mantelzorgers die zich niet gewaardeerd voelen door hun omgeving:

ervaren vaker een grotere druk om te zorgen
zorgen vaker met tegenzin
scoren lager op geluk.

Van de ondervraagden ervaart 63% waardering van de persoon die zorg nodig heeft, terwijl de waardering vanuit de eigen omgeving (54%) achterblijft.

Bijna 20% ontvangt helemaal geen waardering. Daarom is het belangrijk dat broers, zussen, ouders, vrienden of buren zien dat iemand mantelzorger is en niet alleen een helpende hand bieden, maar ook hun waardering uitspreken.

Maatschappelijke druk

Ook blijkt uit het onderzoek dat mantelzorgers maatschappelijke druk voelen om te zorgen.

Esther Hendriks, bestuurder van MantelzorgNL, zegt:

‘Mantelzorgers worden steeds vaker gezien als dé oplossing voor stijgende zorgkosten en het personeelstekort. Maar juist deze benadering door de politiek, beleidsmakers en zorgprofessionals werkt averechts op de motivatie om voor een ander te zorgen. En motivatie is nu juist de motor waarop een mantelzorger draait. Er komt immers geen financiële beloning of investering bij kijken die zich in de toekomst uitbetaalt. Laten we het daarom omdraaien en niet alleen op de Dag van de Mantelzorg een schijnwerper op de mantelzorger te zetten, maar het hele jaar door. Door als omgeving te vragen hoe het écht gaat, door als professional te investeren in een goede samenwerking en als beleidsmaker de mantelzorger niet telkens te zien als ‘het nieuwe goud.’